Toen Noorwegen aan het begin van de Tweede Wereldoorlog overspoeld werd door vijandelijke indringers, herbergde het binnen haar grenzen een Brits onderdaan, die juist een uiterst vertrouwelijke opdracht voor de inlichtingendienst van zijn land had volbracht. Dat men juist Hém met deze speciale taak -die hijzelf geenszins ambieerde- had belast, was te danken aan het feit dat de naam Bigglesworth in Londen garant stond voor bekwaamheid en betrouwbaarheid. Zijn opluchting over de succesrijke beëndiging van deze riskante onderneming en het vooruitzicht spoedig weer naar Engeland terug te kunnen keren veranderden echter in iets dat de wanhoop nabij kam, toen bekend werd dat de Noorse grens direct na de invasie hermetisch gesloten was. Biggles zat als een rat in de val, en wel onder zeer compomietterende en dus zeer gevaarlijke omstandigheden. Dat hij door een toevallige samenloop van omstandigheden wer aangezien voor een lid van de oorse nazipartij, betekende weliswaar een unieke kans op waardevolle inlichtingen, maar kon toch niet verhinderen dat de heer von Stalhein lont rook en dienovereenkomstig groot alarm sloeg. Zo begon een wilde jacht op de gevreesde Engelsman, die zelfs in deze benarde omstandigheden nog enkele rake klappen uit zou delen.